Z kroniki naszej szkoły

(scenariusz inscenizacji z okazji Święta Szkoły)


  1. Powitanie gości przez uczniów, zaproszenie na część artystyczną.


Serdecznie witamy wszystkich tu zebranych na uroczystości związanej ze świętem naszej szkoły. Jak co roku jest to dzień szczególny dla nas uczniów, nauczycieli i rodziców. Szkoła nasza istnieje od początku XX wieku i tak naprawdę to sami nie wiemy ile ma lat –71? Czy 86 a może 92? W 1912 roku było to rosyjskie gimnazjum, w 1918 powołano szkołę publiczną, a w 1933 roku wybudowano budynek, w którym uczymy się obecnie. Proponujemy więc dziś powrót do przeszłości, zobaczmy jak to było przed laty, jak powstała nasza szkoła i co się tu działo.


  1. Polonez – w wykonaniu uczniów klasa IIa


  1. Wchodzi Adam Mickiewicz, rozgląda się, wygłasza tekst i siada


Jedynko, szkoło moja! Ty jesteś jak zdrowie

Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,

Kto się tu uczył. Dziś piękność twą w całej ozdobie,

Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

Nauczyciele kochani! Co szkoły bronicie tak oddani,

I co przykładem świecicie, uczniowskie wady leczycie,

Jedynkę ochraniacie ze swym wiernym ludem,

I tych tu żaków do nauki zachęcacie cudem.

Tak dziś przywróćmy wspomnień lat przeszłości.

Tymczasem przenośmy nasze dusze utęsknione,

Do tych murów szkolnych z dawna wystawionych,

Szeroko nad ulicą Grodzieńską rozciągnionych

Do tych sal świeżo malowanych, dziś długo na remonty oczekiwanych.

Gdzie rozbrzmiewał gwar, śmiech i radość wielu pokoleń sokólszczaków

A wszystko przepasane wiedzą tak szeroką, że wieść o ich sukcesach

We wszelakich księgach głoszą.


  1. Piosenka: Marsz prymusów

  1. Narrator I


Historia naszej szkoły sięga czasów, kiedy Polska była pod zaborami. W 1912 roku w obecnym budynku klas I – III mieściło się tu rosyjskie gimnazjum. W szkole obowiązywał język rosyjski, a nauka rozpoczynała się modlitwą kończącą się słowami: "Boże, cara chrani".

Wraz z odzyskaniem niepodległości przez Polskę w 1918 r zorganizowano Szkołę Podstawową nr 1 w Sokółce. Była to publiczna 7-klasowa szkoła powszechna. Mieściła się w budynku przy ul. Mickiewicza – Ściegiennego.

Pierwszymi kierownikami byli: Jan Szaniawski, Wacław Adamowski, Eugeniusz Panasiuk, Roman Pawłowski.

Trzeciego maja 1929 roku nadano szkole imię, Adama Mickiewicza a społeczeństwo ufundowało sztandar.


  1. Wiersz A. Mickiewicza: Nauka (Ania Matwiejczyk klasa IIa)


Uczcie się, o przyjaciele!

Jest nauczycieli wielu.

Lew mocy, a lis obrotów,

Orzeł śmiałych uczy lotów,

Pszczółki, kędy szukać miodu,

Pająki, jak stawiać siatki,

Bobry, jak budować chatki.

Lecz wprzód uczcie się za młodu (...)

Już lekcyja rozpoczęta.


  1. Narrator II


W 1933 roku został wybudowany przez społeczeństwo sokólskie drugi budynek szkoły na tym samym placu. Był to bardzo nowoczesny na te czasy piętrowy gmach, murowany, miał kanalizację, zainstalowane natryski, dach płaski cementowy, na którym projektowano urządzenie basenu kąpielowego. Koszt budowy tej szkoły na owe czasy wyniósł około 75 tys. zł.

Od tej pory w nowym budynku była Publiczna 7 - klasowa Szkoła Powszechna nr 1 im. Adama Mickiewicza w Sokółce (męska), a poprzedni budynek był Publiczną 7 - klasową Szkołą Powszechną Nr 2 w Sokółce (żeńską), gdzie funkcje kierownika pełniła Elżbieta Bej.

Konstrukcja i wygląd zewnętrzny obu szkół pozostały prawie niezmienione do chwili obecnej. 20 IX 1937 r. Inspektorat Szkolny w Sokółce przemianował Publiczną 7 - klasową Szkołę Powszechną Nr 1 im. Adama Mickiewicza w Sokółce z dniem 15 XI 1937 r. na "Publiczna Szkołę Powszechną III stopnia". Pomimo podziału obu szkół na męską i żeńską zdarzały się odstępstwa od tej zasady.


  1. Piosenka: Pieśni filaretów (fragment)


Hej użyjmy żywota!

Wszak żyjem tylko raz;

Niechaj ta czara złota

Nie próżno wabi nas. Itd.


  1. Narrator III


Zachowana "Kronika Publicznej Szkoły Powszechnej im. Adama Mickiewicza w Sokółce" podaje szereg informacji o życiu codziennym szkoły. Dużą wagę zwracano na obchodzenie rocznic patriotycznych m. in. "Odzyskanie Niepodległości", "29 VI - Święto Morza", "Konstytucja 3 Maja", coroczne święto patrona szkoły - Adama Mickiewicza, rocznice imienin i śmierci marszałka Józefa Piłsudskiego. Każda z rocznic była poprzedzona udziałem we mszy św. w kościele parafialnym, znajdującym się obok szkoły. Szczególnie obchodzono "Dzień Lasu". Wygłaszano pogadanki i urządzano szereg zabaw w lesie. Organizowano wycieczki krajoznawcze m. in. do Grodna i Wilna. Przy szkole istniały organizacje: Spółdzielnia Uczniowska, Krucjata Eucharystyczna (posiadała swój sztandar), Gromada Orląt (późniejsze Zuchy), Drużyna Harcerska. Prowadzono akcję dożywiania dzieci.


  1. Wiersz: Oda do młodości (fragment)


Młodości! Tobie nektar żywota

Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę:

Serca niebieskie poi wesele,

Kiedy je razem nić powiąże złota.


Razem młodzi przyjaciele!...

W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele;

Jednością silni, rozumni szałem,

Razem młodzi przyjaciele!...

I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu,

Jeżeli poległym ciałem

Dał innym szczebel do sławy grodu.

Razem młodzi przyjaciele!...

Choć droga stroma i śliska,

Gwałt i słabość bronią wchodu:

Gwałt nich się gwałtem odciska,

A ze słabością łamać uczmy się za młodu!


  1. Narrator IV


Po wybuchu II wojny światowej w obu budynkach szkolnych kwaterowały kolejno wojska radzieckie i niemieckie. Urządzono też w nich szpital polowy. Sprzęt szkolny, pomoce naukowe, książki zostały częściowo zniszczone i rozrzucone. 5 X 1939 roku obie szkoły nr 1 i nr 2 zaczęły funkcjonować. Kronika szkolna podaje, iż zapisano w tym czasie 500 uczniów. Uczono według dawnych programów, z wyjątkiem religii i historii. Nauczyciele uczęszczali na wieczorowe kursy języka rosyjskiego i białoruskiego.

W roku szkolnym 1940/41 nastąpiła reorganizacja szkół. W budynku szkoły nr 1 uczyła się większość dzieci płci obojga w klasach I - VII. W budynku szkoły nr 2 mieściła się Polska Niepełna Szkoła Średnia, która obejmowała uczniów od klasy V do XI. Dyrektorem tej szkoły był Tadeusz Wróbel. W czerwcu 1941 r. Białostocczyznę zajęły wojska niemieckie. Nastały ciężkie lata okupacji hitlerowskiej trwającej od 29 V 1941 r. do końca sierpnia 1944 r. W tym okresie na terenie Sokółki nie było jawnego szkolnictwa podstawowego. Nauczanie odbywało się w tajnych szkółkach.


  1. Piosenka Byli tacy jak my


  1. Narrator V


Po opuszczeniu Sokółki przez wojska niemieckie w obu budynkach szkolnych mieściły się szpitale polowe pełne rannych i chorych żołnierzy. Od 1 września 1944 roku szkoła rozpoczęła działalność, a kierownikiem został Piotr Bej. Nauczyciele przystąpili do pracy. Ponieważ inwentarz szkolny nie istniał, zwrócono się więc do społeczeństwa sokólskiego o pomoc i tak odnaleziono godła, obrazy, mapy, stare podręczniki, zeszyty, ławki, krzesła itp. Niestety, sztandar szkoły z 1929 r. zaginął. Rozpoczęły swą działalność różne agendy szkolne m. in. PCK, Drużyna Harcerska, Gromada Zuchów, Spółdzielnia Uczniowska "Jedność", dzięki którym biblioteki obu szkół m. in. wzbogaciły swoje zbiory.


  1. Wiersz A. Mickiewicza: Pieśń Hej radością oczy błysną


Hej radością oczy błysną

I wieniec czoła okrasi,

I wszyscy się mile uścisną:

To wszyscy bracia! To nasi!


Pochlebstwo, chytrość i zbytek

Niech każdy przed progiem miota,

Bo tu wieczny ma przybytek

Ojczyzna, nauka, cnota.


Braterstwa ogniem spięci,

Zdejmijmy z serca zasłonę,

Otwórzmy czucia i chęci.

Święte , co tu objawione!


Tu wspólnie koją cierpienia,

Przyjaźń, wesołość i pienia.


Ale kto w naszym jest gronie

Śród pracy czy śród zabawy,

Czy przy pługu, czy w koronie,

Niechaj pomni na Ustawy!


Pomni na przysięgę swoją

I w każdej chwili żywota

Niechaj mu na myśli stoją:

Ojczyzna, nauki, cnota.


  1. Narrator VI


Rozpoczęły się trudne lata powojenne. Odradzała się niepodległa ojczyzna, a wraz z nią i nasza szkoła. W 1945 r. przy SP nr 1 w Sokółce powstała Czytelnia Nauczycielska Ogniska ZNP, w której uczniowie mieli szerszy dostęp do czasopism dziecięcych i młodzieżowych. W roku szkolnym 1947/48 z obu szkół tj. żeńskiej i męskiej powstały szkoły koedukacyjne. W latach 1950 - 1955 w budynku szkoły nr 2 istniała szkoła podstawowa dla pracujących. Nauka odbywała się w trzech kompletach. Pierwszy realizował program tzw. klasy wstępnej, drugi klasy V i trzeci
klasy VI.


  1. Narrator VII


Dopiero lata sześćdziesiąte przyniosły szkole pewną stabilizację. Stało się to za sprawą nowego kierownika a potem dyrektora szkoły mgr Henryka Cudnika, który funkcję dyrektora szkoły pełnił w latach 1962 - 1984. Zaktywizował on środowisko: rodziców i zakłady pracy. Wielką pomoc dyrekcji okazał ówczesny przewodniczący komitetu rodzicielskiego p. Jakub Maliszewski. Na początku swojej kadencji p. H. Cudnik przyjął długoletni plan poprawy warunków lokalowych m. in. wykonanie kapitalnego remontu budynku, ogrodzenie placu szkolnego, budowę pracowni technicznych i świetlicy, założenie CO w szkole, budowę boisk sportowych. Wszystkie te prace wykonano w większości czynem społecznym rodziców, nauczycieli, młodzieży. Aktywnie współpracowano z zakładami pracy, które inwestowały w rozwój szkoły.

12 II 1966 r. Szkoła Podstawowa nr 1 im. Adama Mickiewicza w Sokółce otrzymała sztandar ufundowany przez sokólskie środowisko zakładowe, a złożony został na ręce dyrektora


  1. Piosenka Tu wszędzie jest moja ojczyzna


  1. Narrator VII


W 1973 roku szkołę nr 2 włączono do szkoły nr1 ze względu na utworzenie jednego wspólnego kompleksu zaplecza gospodarczego. W takim składzie szkoła funkcjonuje do dnia dzisiejszego.

Na 50-lecie pracy szkoły w 1983 roku społeczeństwo Sokółki ufundowało pomnik poety.



  1. Piosenka na melodię znaną


A wszystko to ... dla Mickiewicza!

Bo ja bez niego już nie mogę żyć!

Powiem Ci, czym poezja jego jest!

Dla Ciebie napiszę wiersz! NIE!

Dla Ciebie napiszę wiersz! NIE!!

Dla Ciebie napiszę wiersz! NIE!!!


  1. Narrator VIII


Na cześć naszego patrona organizujemy co roku Konkurs Recytatorski Poezji A. Mickiewicza. Wpisał się on na trwałe do tradycji naszej szkoły, a uczniowie nasi zdobywają laury również w konkursie międzyszkolnym. A oto kilku z nich:


  1. Recytacja:


P. Niemirówko klasa IIa Żaby i ich króle, A. Matwiejczyk Zając i żaba, A. Zajczyk Czaty,

N. Rybińska fragment. Pana Tadeusza


  1. Narrator VIII


Nie braknie też poetów wśród naszych uczniów. Piszą oni wiersze również o naszej szkole. Oto dwa z nich


Nasza Szkoła


Nasza szkoła jest już stara

Być jej uczniem – to nie kara.


Chociaż szkoła jest staruszką

Chodzę do niej swoją dróżką.


Na jej placu – dwa budynki

Każdy ma już stare tynki.


Choć budynek jest mizerny

Każdy uczeń jest jej wierny.


Lecz nie wygląd ma znaczenie

Na jej duszę miej baczenie.


Bo jej dusza jest bogata

Przygarnie i siostrę i brata.


Niejednego wykształciła

I w świat z wiedzą wypuściła.

Monika Konkiel kl. V b


Jedyneczka


Moja szkoła Jedyneczka,

to oaza dla każdego dziecka.

Jest w niej gwarnie i ciekawie,

Choć czasami ciasno w ławie.

Lecz nikt tym się nie przejmuje,

z polaka i matmy każdy kuje.

Przyrody i historii nie lekceważymy,

Całą wiedzę w głowach gromadzimy.

Nie mamy gimnastycznej sali,

Ale w sporcie, jesteśmy wspaniali,

I nawet mistrzowie, rady z nami nie dawali.

Nasza szkoła numer Jeden,

Jest dla nas jak eden.

Nauczy nas języków obcych i życia.

W świat wyprawi ludzi mądrych i pełnych obycia.


Karol Sidorowicz klasa 5b


  1. Narrator I


W latach 1984- 1992 funkcję dyrektora szkoły pełnili: p. Ponurkiewicz (1984-1986) i p. T. Markowski (1986-1992) za czasów którego zwrócono szczególną uwagę na uaktywnienie partnerskich stosunków nauczyciel – uczeń, ożywiła się działalność zajęć pozalekcyjnych, a przyjazny uczniom klimat szkoły sprawił, iż mieliśmy w tym czasie wielu laureatów konkursów na szczeblu rejonu i województwa, jak również wiele osiągnięć w dziedzinie sportu.

Obecnie funkcję dyrektora szkoły pełni od 12 lat p. Z. Laszuk. Za czasów jego kadencji szkoła godnie kontynuuje dawne tradycje i wypracowuje nowe. Istnieją różne koła zainteresowań, obchodzimy uroczyście rocznice państwowe i święta, mamy sklepiki uczniowskie, gazetki szkolne, prężnie działające samorządy – mały i duży. Uczniowie osiągają sukcesy nie tylko w konkursach przedmiotowych, ale także artystycznych oraz w zawodach sportowych. Organizujemy nie tylko konkursy szkolne ale również gminne, powiatowe i nawet ogólnopolskie. Szkoła tętni życiem przez cały dzień a nawet i w sobotę. Mamy możliwości wszechstronnego rozwijania swoich talentów w przyjaznej i miłej atmosferze, gdzie każdy zostaje zauważony i doceniony.

Mamy nadzieje, że nasza szkoła dalej będzie się rozwijać i zdobywać coraz większe sukcesy.


  1. Narrator II


Pragniemy dziś z okazji Święta Szkoły podziękować zebranym tu radnym za podjęcie uchwały z dnia 30 października 2003 r. w sprawie przyjęcia Wieloletniego Programu Inwestycyjnego Gminy Sokółka na lata 2004 - 2008 a w nim decyzji o budowie sali gimnastycznej przy naszej szkole! Jest to ważne wydarzenie, na które czekaliśmy od lat. Dziękujemy za decyzję związaną z inwestowaniem w kształcenie, które jest szansą dla przyszłych pokoleń i drogą do nowoczesnej wspólnej Europy! Mamy nadzieję, że polepszą się nasze warunki lokalowe, będziemy mieli nie tylko nowoczesną salę gimnastyczną, ale również czytelnię z prawdziwego zdarzenia i bibliotekę, salę audiowizualną i nowoczesną salę komputerową. A nasze akademie, uroczystości szkolne, konkursy nie będą zależały od pogody, a przeprowadzimy je w nowoczesnych wnętrzach szkoły naszych marzeń.


  1. Pieśń Oda do radości