Szkoła Podstawowa nr 1 w Sokółce

Sokólszczyzna jest piękna.

CUDZE CHWALICIE, SWEGO NIE ZNACIE,
SAMI NIE WIECIE CO POSIADACIE.

W ostatnich latach nastąpił silny rozwój turystyki. Modne są wyjazdy na Florydę, Majorkę, w Alpy, Tatry itp. Wszyscy znają modne nazwy i hasła geograficzne, które przyprawiają "o dreszcze" , natomiast nikt, albo prawie nikt nie chce odpoczywać na łonie sokólskiej przyrody, a przecież tu jest tak pięknie. Region przesiąknięty jest czystym, świeżym powietrzem, krajobraz emanuje autentyczną dziczyzną. Może, nie ma tu zbyt wiele zabytków historycznych, ale jakże ciekawe jest ukształtowanie powierzchni i budowa geologiczna naszego mezoregionu. Są tu wspaniałe wytwory pochodzenia polodowcowego mdz innymi kemy, ozy, wzgórza, pagórki, doliny, głazy narzutowe(Gliniszcze Wielkie) itp.
Jestem nauczycielką w SP nr 1 w Sokółce i chciałabym się podzielić wrażeniami z wycieczki ekologicznej odbytej z moimi uczniami do Gospodarstwa Agroturystycznego w Kuryłach prowadzonego przez państwa Wiśniewskich. Można tam pojechać z Sokółki autobusem miejskim ( na pętlę tj. ostatni przystanek w kierunku Baza Zieleni) i dalej przejść pieszo 1,5 km, przepiękną polną drogą do prawdziwego "raju na ziemi". Po obu stronach tejże drogi rosną piękne stare lipy i szumią łany zbóż. Słychać urokliwy śpiew skowronków, klekot bocianów i rechot żab. Swoje płuca możemy maksymalnie dotlenić świeżym powietrzem.
Za niewielkim pagórkiem charakterystycznym dla krajobrazu polodowcowego, wyłania się typowa dla naszego regionu posesja państwa Wiśniewskich. Jest tam duży drewniany dom z pokojami gościnnymi, oraz zabudowania gospodarskie. Budynki stoją na dużym siedlisku porośniętym ciekawymi gatunkami różnorodnych roślin zarówno trawiastych, krzaczastych i drzewiastych. Wszystko jest tak naturalne, świeże i pachnące. U wrót gospodarstwa miło wita nas gospodarz pan mgr Wiśniewski, ze swym psem, wesoło merdającym ogonem. Chwilę odpoczywamy i wyruszamy na ścieżkę ekologiczną opracowaną pod kątem naukowym przez samego gospodarza pana magistra, który też służy nam swoim wykładem na trakcie wycieczki. Treścią jego jest charakterystyka gospodarki ekologicznej prowadzonej przez niego w swym gospodarstwie. Gospodarz okazał się wspaniałym i elastycznym przewodnikiem, ponieważ grupa, z która byłam byli to uczniowie klasy trzeciej, a mimo to zainteresowanie tychże dzieci zagadnieniami ekologii było bardzo wielkie. Wiedzę przekazywał w sposób prosty, zrozumiały. Uczniowie zadawali wiele logicznych pytań, udzielały się w pracach gospodarskich np. karmiły zieloną soczystą trawą cielaczki, mlekiem poiły małe kotki.
Ścieżka ekologiczna przebiega przez trzy działy gospodarstwa: siedlisko, lasy i pola uprawne, łąki i torfowiska, na których są żerenie bobrów.
Trasę wyprawy przedstawię na fotografiach:

Podsumowanie dydaktyczne:

Taka wycieczka ekologiczna stanowi wielki "magazyn" wiadomości dydaktyczno-wychowawczych dla dzieci. Uczą się one w sposób werbalny tj. poznają i przyswajają nowe wiadomości teoretyczne nawet o tym nie wiedząc. Jakże inny jest to sposób nauczania, od tego w klasie lekcyjnej. Najbardziej wyszukane metody nauczania nie dostarczą autentyczności, z którą się dziecko styka na łonie natury. Uczniowie dotykają żywe eksponaty, słuchają przeróżnych odgłosów przyrody np. szumu drzew, wody, wiatru. Obserwują zachowania zwierząt i ptaków. Istotną rolę na takiej lekcji pełni metoda niwerbalna. Dziecko ma możliwość obserwowania i wzorowania się na tutorze. Jest to zarazem niepowtarzalna lekcja wychowawcza, kształtująca pozytywne emocje u dziecka. Bardzo polecam takie otwarte zajęcia terenowe.
Obszar gminy Sokółka, to niemal dziewiczy teren, gdzie jak w całej Polsce nowoczesność rywalizuje z tradycją, postęp z przeszłością. Niby co nowe to lepsze, ale nie wszystko co stare musi być zapomniane. Należy poczynić jeszcze wiele zabiegów aby dotrzeć do korzeni naszych tradycji, stanowiących źródło wiedzy do rozszyfrowania wielu regionalnych zagadek Upłynie zapewne wiele czasu zanim nasz mezoregion poznają wszyscy Polacy.

Janina Antoniewska