Przed wieloma laty polski król Zygmunt August wybrał się na łowy do puszczy. Kiedy napotkał pięknego jelenia o rozłożystym porożu, ruszył w trop za nim. Nagle jeleń znikł w leśnym gąszczu, a król spostrzegł, że odłączył się od swojej świty. Oczarowany i zachwycony widokami puszczy długo błądził w poszukiwaniu jakiegoś domu. Nie zauważył nawet, że zapadł zmierzch. Na horyzoncie ukazała się czarna, straszna czarna chmura. Zerwał się silny wiatr, pędzący czarne chmury i wyginający w różne strony drzewa. Pierwsze krople deszczu, zapowiadające ulewę, zaczęły spadać na królewskie szaty. Nagle pomiędzy drzewami zabłysło światełko.
Uradowany król ruszył galopem naprzód. Niespodziewaną radość zmąciła przeszkoda, jaką były spienione nurty rzeki Netty. Na królewskim czole pojawiła się zmarszczka i poczuł niepokój, ale na krótko. W oddali ujrzał niewielki mostek. Przejechał na drugą stronę i zapukał do pierwszej chaty. Drzwi otworzyły się i na progu stanął gospodarz. Ujrzawszy gościa - wielkiego i możnego pana - zaprosił go do izby słowami:
- Czym chata bogata, tym rada! - i poprowadził gościa do stołu, przy którym jadła kolację jego rodzina.
Po posiłku gospodarz poprosił pana na odpoczynek i przykrył go niedźwiedzimi skórami.
O świcie do drzwi zastukali dworzanie, którzy całą noc spędzili na poszukiwaniu swego pana. Król wskoczył na konia i zapytał o nazwę wsi, w której go serdecznie ugoszczono: Wieśniak odpowiedział:
To Mostki panie.
Na to król rzekł :
Ja, król Polski ZYGMUNT AUGUST od dzisiejszego pamiętnego dnia roku tysiąc pięćset pięćdziesiątego siódmego w imię wynagrodzenia za okazaną gościnność, wieśniakowi imieniem MAĆKO nadaję szlachectwo i herb, a wioskę Mostki czynię miastem, które nazywać się odtąd będzie AUGUSTÓW. Niech zawsze będzie stolicą lasów, jezior i zwierzyny.To powiedziawszy ruszył w drogę.
Czas, jak wody rzeki Netty, płyną naprzód. Gród AUGUSTÓW zaczął tętnić życiem. I dziś, zgodnie z życzeniem króla AUGUSTA jest stolicą okolicznych lasów i jezior.

EWA BARANOWSKA
JUSTYNA CZERECH VB